Metaliczny posmak w ustach kiedy lufa jest już w środku
Nie ma końca ten akt zbrodni, boję się go już nie broniąc.
Jeszcze miejsce jest na ścianie, zaraz przy obrazie przodków.
Tyle miejsca, tyle kresek, zmieścić by się mogło wzajem goniąc
Mieszcząc nowe doświadczenia, dając start dla nowych wątków
A na kreskach jak na rękach ja leżący, resztki łez roniąc.
Nie ma końca ten akt zbrodni, boję się go już nie broniąc.
Jeszcze miejsce jest na ścianie, zaraz przy obrazie przodków.
Tyle miejsca, tyle kresek, zmieścić by się mogło wzajem goniąc
Mieszcząc nowe doświadczenia, dając start dla nowych wątków
A na kreskach jak na rękach ja leżący, resztki łez roniąc.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz